დნმ-ის ფუძეთა შეწყვილების მკაცრად განსაზღვრული წესები მას განსაკუთრებულად მძლავრ  ნანოზომის მასალად აქცევს. დნმ-ის ნანოტექნოლოგია სწრაფად განვითარებადი დარგია, თუმცა მას ის უარყოფითი მხარე გააჩნია, რომ იგი  მთლიანად დნმ-ის დუპლექსის განლაგებაზეა დაფუძნებული, როგორც ამოცნობის ისე სტრუქტურულ ნაწილში. ეს დნმ-ის სტრუქტურის მრავალფეროვნებას ზღუდავს და დნმ-ის თვითაწყობის პროცესში შეცდმომებს განაპირობებს. გარდა ამისა, ამჟამინდელი დნმ-ის ნანომანქანების საფუძველს წარმოადგენს დნმ დუპლექსებს შორის ურთიერთგარდაქმნები. რეაქციის ერთი მიმართულებით განსახორციელებლად, სუბსტრაქტ დუპლექსები  ისეა მოწყობილი, რომ თერმოდინამიკურად ნაკლებად ხელსაყრელი მდგომარეობა გააჩიათ, ვიდრე მათ შესაბამის პროდუქტ დუპლექსებს. ამრიგად, რეაქციები თერმოდინამიკურად მართულია და, შედეგად, საზიანო ფონურ აქტივობას ავლენს. გუანინის (G) კვარტეტები, ანუ კვადრუპლექსები, დნმ-ის დუპლექსების ალტერნატივის პოტენციალს ავლენენ. ისინი ადრე შემოთავაზებული იყო როგორც ნანომასშტაბის პოტენციური ხელსაწყოები; თუმცა ზუსტად განსაზღვრული კვადრუპლექსების ფორმირება მნიშვნელოვანი გამოწვევაა, რადგან კვადრუპლექსები აწყობილია მხოლოდ G- ერთეულებით, რაც პრობლემურს ხდის ჯაჭვების ურთიერთდაკავშირების  წანაცვლების თავიდან აცილებას.
ახლახან, ჩვენ აღმოვაჩინეთ ახალი გზა, პრაქტიკულად უსასრულო სიგრძის მონომოლეკულური კვადრუპლექსის ფორმირებისთვის, GGGTGGGTGGGTGGG (G3T) სეგმენტის მონომერული ერთეულის გამოყენებით. აღნიშნული ტეტრასპირალი, მკაცრად განსაზღვრული თვითაწყობის თვისებებით, ხასიათდება და წარმოადგენს პერსპექტიულ მასალას, როგორც სტატიკური, ასევე დინამიკური დნმ-ის ნანოტექნოლოგიისთვის. მონომოლეკულური თვითაწყობა გამორიცხავს დნმ-ის დუპლექსის წარმოქმნისთვის დამახასიათებელ შეცდომებს და შესაძლებელს ხდის