ფტალატის ეთერები ერთ-ერთი ყველაზე ხშირად აღმოჩენილი მდგრადი ორგანული დამაბინძურებლებია გარემოში. ფტალატებზე არსებული კვლევების ერთ-ერთი მთავარი საკითხია საზომი ხელსაწყოების შეზღუდვები, რადგან ისინი ძირითადად ეფუძნება ქრომატოგრაფიასა და მასსპექტრომეტრულ მეთოდებს და შემოიფარგლება მხოლოდ ანალიტიკური ლაბორატორიებით. გარემოზე ფტალატების ზემოქმედების შეზღუდვის მიზნით, აუცილებელია შემუშავდეს სენსორული ხსნარი რეალურ დროში გარემოს მონიტორინგისთვის. ფტალატების კვალის დონის გამოვლენა რთულია და ზოგადად მოითხოვს ქრომატოგრაფიისა და მასსპექტრომეტრიის აღჭურვილობას, რომლებიც ძვირია. საჭიროებს ოსტატურ მუშაობას და არ შეიძლება მინიატურული იყოს. ამ კვლევითი პროგრამის მიზანია შექმნას ახალი სენსორები და გამოავლინოს სისტემები, რომლებიც შესაფერისია ფტალატების რაოდენობრივი შეფასებისთვის სხვადასხვა მედიაში და განავითაროს ინოვაციური, ეკონომიური და ეკოლოგიურად სუფთა ბიორეაქტორები და ბიოფილმები ფტალატების ადგილზე ბიოდეგრადაციისთვის. ჩამდინარე წყლების ეპიდემიოლოგიური მიდგომა უნდა დაიხვეწოს ფლასტიზატორებისთვის. ის საკმაოდ დამკვიდრებულია ნარკოტიკებზე, მაგრამ არსებობს გადამწყვეტი საჭიროება უფრო რთული მოლეკულების კვლევებისთვის, მრავალი ტრანსფორმაციის გზებით. მიუხედავად გარკვეული მონაცემებისა ფტალატებზე გამწმენდ ნაგებობებში, მცირე ინფორმაციაა ფტალატების შლამად დაყოფის შესახებ. შემდეგ ტალახი ბევრ ქვეყანაშია გავრცელებული. არსებობს გარკვეული მტკიცებულება, რომ ფტალატის დიესტერები და მონოესტერები ნიადაგში გავლენას ახდენენ ნიადაგის მიკრობულ კონსორციუმზე და შემდეგ გავლენას ახდენენ კულტურებზე და მოსავალზე. გავრცელება ადამიანზე ზემოქმედებს მინიმუმ ორი გზით: ა) ჰაერში გავრცელებული მტვრის სახით და ბ) პოტენციურად, ნათესებიდან. კვლევა იწარმოება მულტიდისციპლინური მიდგომით, რომელიც მოიცავს კლასიკური ბიოქიმიურ, მედიცინისა და ენდოკრინოლოგიის მეთოდების კომბინაციას ბიოინჟინერიისა და გარემოს მართვის მეთოდებთან.